360) "Powietrze pachnie wiosną ładnie tak"

Bardzo lubię burze.

Za oknem grzmi, błyska się, pada deszcz a powietrze od razu staje się takie... świeższe. Zwłaszcza wiosną, gdzie pod Zapiździajewowymi oknami kwitnie bez, czuć też kasztany, konwalie i fiołki. Woń skoszonej trawy zdaje się w jakiś dziwny sposób łączyć zapachy, powodując, że to wszystko staje się w nozdrzach przyjemną kompozycją wybudzającą z zimowego letargu.

Siedzę na dużym, XVIII wiecznym parapecie a za oknem szaleje mała nawałnica. Cieszę się, że mam laptopa, którego bateria wytrzymuje kilka godzin, bo inaczej pozbyłbym się przyjemności słuchania piosenek, idealnie wpadających w ucho w takich okolicznościach przyrody. Jest Turnau, jest Nosowska, pojawiają się stare przeboje Happysadu i O.N.A. Czasem przebijają się przeboje Ewy Bem i Sławy Przybylskiej. Simone White. Pustki. O, znowu Nosowska, tym razem z Hey'em. Idealna do rozmyślań na temat ubiegłego tygodnia.

Aplikacja na Bardzo Ciekawy Staż wysłana.

Praca magisterska się pisze.

Promotor powiedział, że Absolutorium to smutne święto, bo kończy się kolejny etap życia. I boję się, że ma rację. Bo ja jestem dziwnym człowiekiem. Nie przepadam za zmianami, dopóki nie nastąpią. Trochę się ich boję.

Ostatnio jakiś koleś na felku pocisnął mi, że jestem negatywnie nastawiony na środowisko gejowskie i nie daje za dużej szansy na poznanie się. Ale wcale tak nie jest. Może pod wpływem lat spędzonych na tego typu portalach stałem się trochę bardziej wymagający. Bo co, mam skakać z radości, jak ktoś napisze maila w stylu "Poznamy się? Fajny profil. Daj hasło." Zwłaszcza, że zwykle taki 'komplementujący' napisze o sobie na profilu 'nie będę o sobie pisał, poznaj mnie, warto', a na zdjęciu fotka OKA, czy artystyczne zdjęcie brody. No zajebiście warto. Zadzieram kiecę i lecę.

Za dużo tych spotkań przeżyłem. Zbyt wiele zapowiadających się ciekawie znajomości okazało się nie wartymi zapamiętania. Trochę uodporniłem się na hurraoptymizm, bo ktoś do mnie zagadał. Z pewną rezerwą podchodzę do poznawania nowych ludzi z branży. 

Bo piwo mam póki co z kim wypić.

A na siłę przecież szukać nikogo nie muszę.

Apropo piwa, piję sobie właśnie jedno. Na dobry sen. Ulewa się kończy. Zapach ciągle unosi się nad zieloną trawą.

Ponoć po każdej ulewie przychodzi ocieplenie. Taki naturalny cykl. I dobrze, bo choć lubię burzę i deszcz, jeśli nie przestałyby napierdzielać z nieba, pewnie bym umarł od rozmyślania nad tym, co było, co jest, co będzie. Mam nadzieję że w moim życiu po chwilowej burzy niebo znów stanie się jasne i przejrzyste. Będzie cieplej z każdym dniem. I że ta burza nie przyniesie żadnej rewolucji. Bo w sumie to lubię swoje życie. 

A zmiany w nim wprowadziłbym tylko kosmetyczne.