482) W poniedziałek nikt się nie uśmiecha.

Wstaję i Słoneczko świeci wysoko na niebie przez żaluzję w Aniołkowym pokoju. To sobie pomyślałem "o kurwa, pewnie już ósma a ja nie ustawiłem sobie budzika w komórce, znowu się spóźnię do roboty". Telefon ów leżał sobie na drugim końcu pokoju (żeby nie korciło mnie wciśnięcie drzemki, zdradliwa bestia) a ja uwijam się jak w ukropie - jeansy na dupę, zęby szuru-buru, fryzura machnięta na raz klejem do włosów. Poprawiałem sobie właśnie koszulę i zerkam na telefon, żeby zobaczyć, ile spóźnię się tym razem.
A na telefonie zajebista godzina 6.15.
Fuck...tycznie, wiosna.
I z powrotem położyłem się do łóżka, wypachniony, wyczyszczony w koszuli, w której się nie śpi.

----------------

Ogólnie dzisiaj zajebisty dzień, szkoda że poniedziałek i lista "to do" w mojej robocie jest w trakcie zapełniania, a nie skreślania.

----------------

A po ośmiu godzinach pracy przyszła pora na objadanie się tradycyjnymi lodami w poznańskiej Wytwórni lodów tradycyjnych z Mimą. Tak więc jedliśmy, zachwycaliśmy się smakiem lodów oreo (coś jest ze mną nie tak, bo Oreo kojarzy mi się zupełnie nie z ciastkami) opowiadałem jej o kolejnym facecie, z którym byłem na randce i nie wiem w sumie, czy jest zainteresowany dalszą znajomością, bo z jednej strony to mówił, że z miłą chęcią, ale z drugiej jakoś nie widzę smsa o treści "tej Anioł, chodź na piwo" i dumaliśmy głośno, że oboje chcemy faceta, któremu się chce. A nie takie nie wiadomo co. Bo z jednej strony fajnie czasem przejęć inicjatywę, ale z drugiej to ja jestem na to za stary. I tak dla odmiany miło by było, gdyby to jakiś On się pofatygował i dał znać, że chcieć mu się chce.