506) Ruminacje

Nie wiem jak Wy, ale jak mnie Ktoś sobą zainteresuje, to robię w wszystko, żeby tego Kogoś poznać. Organizuję sobie dzień, by mieć wolny wieczór, rzucam w kąt seriale, odwołuję mniej znaczące spotkania. Wszystko, żeby pójść na kawę, piwo, obiad, porozmawiać w 4 oczy i spędzić z tym Kimś jak najwięcej czasu. Zrobić niespodziankę, gdy wraca o północy do domu z podróży służbowej i czekać na niego pod domem z butelką włoskiego wina. Ugotować obiad i zaprosić go do siebie.

Bo jak inaczej poznać tego Kogoś? Dowiedzieć się o nim więcej? Nie mówię o kilkugodzinnym spotkaniu codziennie, siedem dni w tygodniu, bo mówi się, że nawet Bóg odpoczywał, tworząc wszechświat. Tylko o tym, że obu stronom chce się tak samo.

A jak ten Ktoś ma zupełnie inną koncepcję poznawania się? Jak przyjmuje zasadę: „śpiesz się powoli”? Jeśli nie ucieszył się, kiedy zobaczył mnie o północy pod domem, bo był śpiący? Jak po dwóch minutach wszedł do bloku i napisał mi smsa „to było miłe, sorki, ale jestem mega zmęczony” a później do 1:30 rozmawiał ze mną przez what's uppa? Co jeśli dziś „musi spędzić wieczór w samotności”, jutro „umówił się ze stara koleżanką ze studiów, z którą nie widział się rok?

Normalnie pomyślałbym, że mnie zlewa, ale przecież pisze, że mnie bardzo lubi, że on po prostu potrzebuje więcej czasu, żeby kogoś poznać, że nie chce się za szybko wkręcić, że daje sobie czas.

Nie lubię rozmawiać przez Skype, nie lubię też poznawania się przez telefon i pisania elaboratów SMSami. Choć wiem, że czasem to jedyne wyjście, to chyba nie w przypadku, kiedy mieszkamy od siebie 3 kilometry i dzieli nas 10 minutowa podróż autobusem bez przesiadki. Przyjąłem do wiadomości jego punkt myślenia, ale tak do końca nie rozumiem.

Ja jestem sangwinikiem, lubię być w centrum zainteresowania, lubię komplementy, jestem towarzyski i optymistycznie patrzę na nowych ludzi, których poznaję, jestem spontaniczny i emocjonalny, mimo tego, że jestem zmęczony – tryskam energią. Ale są takie dni jak dziś, że przez tę gruba warstwę sangwinistycznego optymizmu przedziera się melancholiczna cząstka Anioła, która po prostu nie wie, co z tym fantem zrobić.

No co, czasem nawet Anioł ma uczuciowe ruminacje.