546) Niedostępny Anioł

Siedzę w domu i staram się uczyć bo do kolejnego w chuj ważnego egzaminu coraz mniej czasu. Idzie mi na razie średnio, dlatego podjąłem odpowiednie kroki, zmierzające do intensyfikacji nauki i zaplanowałem sobie kilka dni wolnego na rycie. Ale w międzyczasie muszę znaleźć też czas na inne rzeczy, na przykład wysypianie się i chodzenie na rozmowy kwalifikacyjne, bo (nie wiem czy to magia nowego zdjęcia w CV, na którym się, uwaga(!), uśmiecham), ale zaczęły dzwonić telefony.

------------------

W przerwach na kucie czasem odbiorę jaką wiadomość. I tak przed chwilą dostałem e-maila od faceta, z którym się spotkałem jakiś tydzień temu na randce w życiowej formie. Napisał, że u niego w porządku i że mimo kiepskiej pogody dobrze się trzyma. Napisał też:

"(...)usłyszałem od mojego bardzo bliskiego przyjaciela narzekania odnośnie Twojej osoby:) że taki niedostępny i nie ma najmniejszych szans na spotkanie bo zawsze coś tam, więc nawet nie warto zaczynać;)".

I się zastanawiam, czy to prawda.

Chyba każdy z nas ma takiego "serdecznego przyjaciela". Kogoś, kto tak jak my, jest gejem, polubiliście się i często rozmawiacie m.in. o Waszych randkach (pozdrawiam Cię Hope!). I chcąc, czy nie chcąc, w jakiś sposób przenosimy na siebie wzajemne sympatie i antypatie. A przecież czasem może być po prostu tak, że komuś się ten "serdeczny przyjaciel" zwyczajnie nie podoba, albo nie czuje bluesa w trakcie rozmowy, czy to wirtualnej, czy to realnej. A w naszym przypadku obcowanie z tym kimś może wyglądać zupełnie inaczej. W rozmowie wirtualnej można znaleźć fajną nić porozumienia a na spotkaniu może być czuć chemię jak w zupkach chińskich, czy w dziale z detergentami hipermarketu.

I przez to "serdeczne" wymienianie się poglądami z "serdecznym przyjacielem" można stracić szansę na poznanie kogoś ciekawego.

Ze mną jest tak, że trzeba trafić na dobry okres. Potrafię być spontaniczny i wyluzowany i spotkać się jeszcze tego samego wieczoru na spacer po mieście o północy, mimo, że za siedem godzin budzik każe mi wstać do pracy. Ale jeśli ktoś nie zainteresuje mnie w jakiś sposób już na etapie wirtualnej znajomości, to raczej w realu do spotkania nie dojdzie. Po prostu szkoda mi na to czasu i tak naprawdę chyba nie chcę poznać każdego faceta, który chce poznać mnie. I zdaję sobie oczywiście sprawę z tego, że nie każdy chce poznać mnie. Mimo wszystko nie lubię takich randek.

Apeluję o rozsądek w rozmowach o facetach. Bo owszem, miło jest wiedzieć, czy ktoś nie jest jakimś totalnym idiotą, ale przecież nie zawsze nie dochodzi do spotkania z tego powodu. Czasem po prostu brak tego "czegoś".