Ostatnio powziąłem informację, że mój coming out przestał być moją sprawą i wśród moich znajomych ze studiów krąży 'plota', że jestem gejem.
Nawet nie wiem, jak to 'wyszło'. Może ktoś się w końcu wygadał? A może ktoś inny widział mnie na randce z Warszawiakiem w Dragonie albo w HaH? Nieważne, stało się.
I tak sobie pomyślałem, że kiedy miałem 19 lat, to pewnie bym się schował pod ziemię i nie chciał żyć z piętnem pedała wśród ludzi.
Dziś lat mam 25 i przyznam szczerze, że pierdoli mnie kto wie, kto nie wie. Trzeba żyć swoim życiem i nie dać się stłamsić ;)
Ludziska mają dzioby po to, żeby nimi kłapać, często bezmyślnie i bez zastanowienia. Niech gadają do woli i tak nie zmieni to Twojej orientacji Chromolić ich wszystkich.
OdpowiedzUsuńGłowa do góry i przed siebie.
Grunt to być sobą i trzymać fason. Niech się wali i pali, a Ty bagnet na broń i naprzód marsz.
Ćwiczenie warte przerobienia w początkowej karierze każdego prawnika-praktyka.
Czas zacząć się z tym oswajać.
ralf74
bo ile można się ukrywać... właściwie to też straciłem kontrolę nad tym, kto wie, a kto nie, ale czy to ważne? na szczęście obecne czasy pozwalają na taki coming out, przynajmniej w większych miastach, pewnie kiedyś w przeszłości z tym było gorzej ;)
OdpowiedzUsuńz akcentem na "nie dać się stłamsić"
OdpowiedzUsuńBardzo dobre podejście! :)
OdpowiedzUsuńBo jak się ma lat dziewiętnaście, to człowiek inaczej do wszystkiego podchodzi. Mogłeś zaobserwować na moim przykładzie, jak to wszystko wygląda "z boku". Dziś również i ja mam to głęboko w poważaniu, choć afiszować się z tym nigdy nie będę. Chrońmy swoją prywatność, ale nie dajmy się zwariować.
OdpowiedzUsuńAtest